سندرم ترومن نام بیماری است که در آن افراد تصور می کنند زندگی شان توسط رسانه ها پوشش داده می شود و اعتقاد دارند که هر حرکتی که انجام می دهند از یک برنامه تلویزیونی پخش می شود. این هذیان عجیب که در آن افراد فکر می کنند در دنیایی ساختگی به سر می برند، سندرم ترومن نام گرفته است.
داستان چیست؟
دو برادر پزشک به نام های جوئل و گولد علائم یک بیماری روانی را شناسایی کردند که منحصر به زمان ماست: «توهم نمایش ترومن»؛ نام فیلمی که در سال ۱۹۹۸ با هنرمندی جیم کری ساخته شد. این دو پزشک برای اولین بار در سال ۲۰۰۲ شاهد مواردی از این نوع بیماری بودند. گلد در یک بازه زمانی ۲ ساله ۵ بیمار سفیدپوست را معاینه کرد که هذیان بازی در فیلم زندگی شان را داشتند. این بیماران به این موضوع اشاره کردند که در عود بیماری شان فیلم نمایش ترومن موثر بوده است. این روانپزشک و برادرش از سال ۲۰۰۶ مشاهدات خود را به اطلاع عموم رساندند. اما خیلی زود مشخص شد آنها تنها کسانی نیستند که این نوع خاص هذیان را ثبت کرده اند و دست کم ۵۰ مورد از این بیماری وجود دارد.
ترومن چیست؟
بیمارانی که دچار توهم نمایش ترومن هستند، باور دارند دوستان، خانواده و همکاران شان از روی فیلمنامه می خوانند و خانه، محل کار و … جزء لوکیشن های فیلمبرداری هستند. آنها معتقدند برای تمام دنیا در حال بازی کردن هستند. این بسیار مهم است که به سندرم ترومن به عنوان نوعی بیماری روانی توجه شود. افرادی که دوست دارند مرکز توجه باشند یا حتی آنهایی که می ترسند در انظار عمومی ظاهر شوند، ممکن است بیشتر دچار این توهم شوند. برخی از این بیماران از شهرت خیالی شان خوشحالند اما بیشتر بیماران از این دنیای ساختگی ذهن شان ناراضی هستند و تصور می کنند حریم خصوصی شان نقض شده است.
بسیاری از روانشناسان و ازجمله گولد معتقدند این سندرم به سختی درمان می شود زیرا بیماران باور دارند که روانشناسان و پزشکانی که می خواهند آنها را درمان کنند، درواقع بازیگر هستند. این درحالی است که برخی آنها از وضعیت شهرت خود لذت می برند اما در نهایت بیشتر آنها پارانوئیا دارند. این دو روانپزشک معتقدند فرهنگ رایج در یک جامعه، مسبب هذیان نیست و فقط بر شکل ظاهری هذیان ها تاثیر می گذارد.
